Teori sistem dunia (juga dikenali sebagai analisis sistem dunia atau perspektif sistem dunia)[1] ialah pendekatan multidisiplin, skala makro untuk sejarah dunia dan perubahan sosial yang menekankan sistem dunia (dan bukan negara bangsa) sebagai unit utama (tetapi tidak eksklusif) analisis sosial.[1][2]"Sistem dunia" merujuk kepada pembahagian buruh antara serantau dan transnasional, yang membahagikan dunia ke negara-negara teras, negara separa pinggiran, dan negara-negara pinggiran.[2] Negara-negara teras memberi tumpuan kepada kemahiran yang lebih tinggi, pengeluaran modal yang bertenaga, dan seluruh dunia menumpukan pada pengeluaran rendah dan kemahiran intensif buruh dan pengekstrakan bahan mentah.[3] Ini sentiasa mengukuhkan dominasi negara-negara teras.[3] Walau bagaimanapun, sistem ini mempunyai ciri-ciri dinamik, sebahagiannya sebagai hasil daripada revolusi dalam teknologi pengangkutan, dan negeri-negeri individu boleh memperoleh atau kehilangan status teras (separa pinggir, pinggiran) mereka dari masa ke masa.[3] Struktur ini bersatu dengan pembahagian tenaga kerja. Ia adalah ekonomi dunia yang berakar dalam ekonomi kapitalis.[4] Buat masa ini, sesetengah negara menjadi hegemon dunia; selama beberapa abad yang lalu, apabila sistem dunia telah berkembang secara geografi dan dipergiatkan secara ekonomi, status ini telah berlalu dari Belanda, ke United Kingdom dan (paling baru) ke Amerika Syarikat.[3]